27 Nisan 2014 Pazar

ADEM KONAN


Eğitimci.

DOĞUMU: 1964 yılında Maraş’ın Afşin ilçesinde doğdu.
 
ÖĞRENİMİ: Yüksek öğrenimini Gazi Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesinde tamamladı.

EDEBİ HAYATI:   Şiirlerini Töre, Erguvan, Türk Yurdu, Dolunay, Mina ve Uzun Sokak gibi dergilerde yayımladı. Edebi yaşamı  boş değil. Yani hayatını kaderine bırakmış değil. Sürekli okudu ve yazdı, bir arayış içinde bulundu. Şöyle ki:
1. Ulusal bir gazetenin düzenlediği şiir yarışmasında mansiyon,
2. Bbaşka bir gazetenin düzenlediği  şiir yarışmasında ikincilik,
3. Milli Eğitim Bakanlığının düzenlediği yarışmada birincilik,
4. Diyanet Vakfının “Münacat” yarışmasında üçüncülük,
5. Irmağın Yakarışı adlı şiir kitabıyla, Öğretmenler Kitap Yarışması Şiir Dalı’nda birincilik ödüllerini kazandı.
Halen yazı ve denemelerini Türk Edebiyatı Dergisinde yayımlamaktadır.

    ESERLERİ

1.  Irmağın Yakarışı
2.  Türk Şiir Güldestesi. (Doç.Dr.Hüseyin ÖZBAY ile birlikte)
------------------------------------------------------------------------

iki şiiri 

 1.

uykulu nergis

Uyu...Gölde yüzen nilüfer gibi
Bir kuşun kanadını okşuyor gibi uyu
Sanki rüyalardan gülümser gibi
Bir çiçeği ruhunla kokluyor gibi uyu

Açsın kapısını rüyalar sana
Bakıp gülümsesin dünyalar sana
Ümit var, sevinç var, sevgi var sana
Yüreğinde bir mercan saklıyor gibi uyu

Uykular dağıtsın kederlerini
Sağaltsınlar inciyen yerlerini
Uyuyorken açık tut ellerini
Gökyüzünden bir müjde bekliyor gibi uyu

Uyu... Düşünceler seni yoruyor
Ellerin anlamsız sözle doluyor
Duygular birikip deniz oluyor
Bir kıyıdan denize bakıyor gibi uyu

Çiçek solar bir gün kokusu kalır
Söz uçar geriye duygusu kalır
Gözün ne feri ne uykusu kalır
Şimdi duygular seni çekiyor gibi uyu

Söz hançerdir konuştukça kanatır
Bir damla duygudan bir aşk yaratır
Sanırsın ki biri masal anlatır
Bir adam sana masal okuyor gibi uyu

Ben yazarım ama bilmem kim okur
Gökyüzü kararsın sen hayaller kur
Gökten inci inci dökülsün yağmur
Yağmurlar saçlarını yıkıyor gibi uyu

Fısıltılı bir ses çağırsın seni
Söyle kim okşasın kim sarsın seni
Bir melek öperek uyarsın seni
Bir sevgi ırmağında akıyor gibi uyu
Adem Konan

------

incikar

Tanrım ne çok yürüdümse ben değilim
kıyılar geride kaldı, ben diplerde
bir yer geliyor ki anlamsızlaşıyor bütün çabalar
tırnaklarınla kaz kaz bitmiyor bu sözler de
hiç bir şey görünmüyor

Ne kaldı ki yürünecek sadece bir ayartı
oysa çoktan varmalıydım varılacak olan yere
yaprakları kanatarak fark ettim çok içerdeyim
gördüm hala dönenler var kendi uçurumundan
hayret insan nasıl döner kendi uçurumundan

Öyle bir yüzlem’olurdum ben olsaydım
ya da bütün yakınmalar dinerdi
bir kelime bulsaydım bir kelime
renk değiştiren beyza
gibi akıtarak ruhumu kandillere

Bu da bir başka yanılgı beni herkes ben sanıyor
döküyorlar bana kuşkularını
ve herkesler durduğumla tanıyor
gizlice dönüştüğümün farkına varmıyorlar
bıraktıkları yerde sanıyorlar oysa çoktan ordayım

Daha bir tutunuyorum kendime ve yalnızlığıma
kendi içimde bile ne kadar çok derinlere işlemişler beni
bir yığın söz altındayım bir çok boş bakış içinde
kimseler fark etmiyor adem sanıyorlar beni
sanki kaybolmuşum gibi bakıyorlar

Sahiden de kaybolmuşum
elimde bir inci
Adem Konan



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder