İNCİ OKUMUŞ

KİMDİR: Ozan - Sosyal alanlarda pek çok projede bilfiil görev aldı

DOĞUMU: 1971 Yılında K. Maraş’ta doğdu. Şair ve yazar.

  

ÖĞRENİMİ: Lisans eğitimine devam etmedi. (Ziraat Fakültesi ’89)

Kalite Yönetim Sistemleri ve Proje Yönetim Mentollüğü üzerine eğitim aldı.

EDEBİ HAYATI: Genelde, 1996 sonrası yazdıklarıyla edebiyat camiasına girdi.

Şiirleri, Yeni Ufuk dergisi başta olmak üzere; Gençliğin Sesi, Dolunay, Seviye, Milli Kültür, Güneysu, Sandal, Ayna, Kırk Başak, Genç Kardelen, Külliye, Tebessüm, Harman vb,,,,kültür, sanat ve edebiyat dergilerinde yayımlandı.

Çeşitli yerel gazetelerde köşe yazarlığı yapmaktadır.

GÖREVİ:  Özel bir şirkette genel müdür olarak görev yapmaktadır. Önceleri de, Toplam Kalite Yönetiminde Yönetim Temsilciliği  yaptı.

ÖDÜLLERİ:  Deneme ve şiir dalında ödül aldı. (1990/1991 TRT GAP Anadolu şiir ödülü)

T.R.T GAP Radyosu’nda edebiyat programına makale ve şiirleriyle katkıda bulundu. (1991–1993)

SEÇİCİ  KURULDA:  Bir dergi tarafından düzenlenen Türkiye geneli şiir yazma yarışmalarında seçici kurul başkanlığı görevine ek olarak, çeşitli kurumlarca düzenlenen şiir yarışmalarında da jürilik görevlerinde bulundu.

Şiir, makale, deneme ve gezi türlerinde yazılar yazdı.

KURUCU  ÜYE: Sosyal alanlarda pek çok projede bilfiil görev aldı. İnci Okumuş, ayrıca Kahramanmaraş Kadın Girişimciler Derneği kurucu üyesi, Kahramanmaraş Kültür Sanat Derneği ve Türk Kadınlar Birliği üyesidir

MEDENİ  HALİ:  Evli ve Oğuzalp ile Aybike adında iki çocuk annesidir.

ESERLERİ:  Şiir/Düğün Gönüle Kurulur

-----------------------------------------------------------------------

şiirinden örnekler

gözyaşındır gülüşüme düşen

I.

Adın Âişe’dir

Tebessümün, Hüma

Yokluğunda ıslanmış çocuk gözlerinden

Haşre dek sana yazılan bir zeyl düştü anne

Öksüzlerin üşüyen gecelerinde adın

Sensizliğe sarılmış

Sıcacık bir düştü anne

Ey adı bahta yoldaş olan

Gönül dağlarımda bu ses kimin?

Ne zaman toprağa ana diye değse ellerim

Çiçek çiçek kokunla bezeklenirim

Sesin candır yorgun yüreğime, sesin kemal

Cümlesine mühürlenirim

II.

Adın muhabbet gülerken

Ağlarken şefkat

Öksüzlük göç etsin bir yana

Adın görünsün

Açılsın kilitli defterler

Sensiz şiirler sürülsün

Mecnun bırakıp Leyla’sını adınla yürüsün anne

Derun zahir olsun

Küssün ateşler su boğulsun

Damladıkça gözlerin cehennemler söner anne

Uykularım sıla kokar yanımda yoksan

Düşmesin diye yıldızlar yine göğü tutsan

Bin bir ırmak olurum damarlarımda aksan

Seni görürüm hangi coğrafyaya baksam

Pusulama senli bir yön düştü anne

Vahye giren hatırın uğruna

Sana cennetten yer düştü anne

III.

Güzelliğin Fâtıma’dır

Gözlerin ilkbahar

Haşre dek sürecek sevdadan saçlarına

Kafiyesiz aklar düştü anne

Güzelliğin değdi dudak kırlangıçlarıma

Gözlerin şebnemine değdiğim

Serin bir düştü anne

Okuduğun Yasîn edasına

Hıçkırır gibidir melekler

Göğü tutarken sen kabul olur dilekler

Gönül atlasında bugün

Şehrayin oldun anne

Irmaklar yurt tutmuş havzasında gözlerinin

Gözlerini Nil’den mi doldurdun anne

Sana köşkler düşlerken ebedî

Cennete sokuldun anne

Sevgin süresiz bir yangın

Ateşi vazgeçilmez kılan

Üflüyor yakıyor ey

Nerde bu ateşi yakan

Vakit hasret vaktidir sana

Senli düşlerim serkeş çiçek yağmuru

Düşsem; derin uçurumlara

Bilirim uçurumlar yüreğinle dolu

Gözlerin bir çift güvercin,gülünce anne

Gökler titrer

Ellerin arşa değince anne

IV.

Yüzün miraç varana

Adın hüzün anlayana

Vaktidir acılarla kavileşmenin

Dağlar sesinin güftesi olmakta

Bitimsiz yağmurlar düştü gözlerine

Canım katre katre senden dolmakta

Hiç bitmemiş şiirlerde sana

Yaşamaktan öte bir yer düştü anne

Bembeyaz örtünle mütevekkil

Miracına melekler koştu anne

Gözyaşındır gülüşüme düşen

Sütün gibi hakkını helal etsen

Yakıp kavuruyor zaman

Doruklarından kar gönder anne

Kolların cennet selvisinden bir dal

Beni gölgene al

Beni gölgene al anne

İnci Okumuş

*

hasretin yaktığı

yerde istanbul

Nedim İstanbul

Sevdana düştüğüm yerde

Her kulaç

Sana götürüyor beni

Nasuhi gözyaşlarıyla âşıklar

Dinliyor Süleymaniye’den

Huzurun ulvîleşen sesini

Hissettir bana yalnızlığımda

Vefalı bir dost gibi

Hissettir ey İstanbul

Omzuma konmuş ellerini

Ferman İstanbul

Ağır ağır sürükle yorgunluğumu

Dalsın seninle gözlerim

Üsküdar’da hülyalı uykuya

Al kır direncini Beykoz’da

Ruhumdaki karanlığın

Müebbet ver

Kanlıca’da

Bekleyen sevdalıya

Derman İstanbul

İşte karşımdasın

Üsküdar tepeleri akşamı uğurlar

Sürgün düşlerimi Çamlıca’ da rehin alıp

Beykoz’da

Sana mecbur kılıyor uykular

Benzi sararıyorken

Koynunda seherin

Neden hâlâ sende diniyor ağrılar?

Beşîr İstanbul

Hangi evren

Tebessümün kadar esrarlı?

Hangi çile

Şükürlü çilen kadar?

Kalamış’ta huzura yenilirken

Tiryaki hüzünler

Kahrı gömen şarkıları söyle yeniden

‘İstanbul’u sevmezse gönül

Aşkı ne anlar? ’

Şefik İstanbul

Kapılıp kendi girdabına

Kendini yakan

Sana söyleyemediğim şiirler kalmış

Bir de erguvan tadında

Öpüşlerin dudaklarımda

Darağacına çekilirken

Dönülmez sevdalar

Sen kalmışsın canana kefil

Aşka şahit

Sere serpe Boğaz’ın ayaklarında

Kavi İstanbul

Akşam uykusuna dalan Hisar’ın

Sıçrar yangını damarlarıma

Bin âh ile yaşamayı öğrenirken senden

Yedi tepeden ilahî sesin gelir kulaklarıma

Firakına düştüğüm yerde bil ki

Koşuşan sendin

Kirpik uçlarıma

Canan İstanbul

Akşam sefasında yahut

Sabah endamında

Sana sızlanır

Sana açarım kalbimi

İsmine adadığım risalemde

Güzelliğindir bil ki

Hüznümün kefeni

Vaktin mizana konduğu yerde sen

Zümrüt bakışlarınla dalarsın

Boğazlardaki suya

Bense sitem dolu şiirler yazarım

Sensiz demlenen uykuya

İnci Okumuş

------------------------------------------------------------------------