28 Nisan 2014 Pazartesi

· MURADİ

SOYU
Babası: Ozan Niyazi (Köylüler arasında Aşık Hasan olarak bilinir)’nin kardeşi 1858 doğumlu Süleyman,
Anası: 1886 doğumlu Fatma’dır.   

ASIL ADI: Hacı Şan’dır.

DOĞUMU: 1913 Yılında  Yenicekale’nin Çınarpınar Köyünün Karbasan Obasında doğdu..

ÖLÜMÜ:  2003

 

bir şiiri ve hikayesi

Muradi ile Aşık Osman çağdaştır. İkisi de Yenicekale’li ama köylerinin arası 20 km mesafededir. O günün şartlarında sık sık birbirini görmeleri zordur. Muradi ile karşılıklı atışırlar ama bu atışmalar mektup şeklinde olur. Yani her iki ozan meramlarını kağıda döker ve diğerine gönderir.

-----

Hüviyet cüzdanın almış eline
Senin ibadetin kimin yoluna
Beş vakit farz buyurmuş kuluna
Takdir etmezse o da kılınmaz imiş

Okudum destanın manası kolay
Bakırı parlatan değil mi kalay
Yoksa benim ile eden mi alay
Kimden olduğu bilinmez imiş

Gördün mü âşıkların pirini
Mümin olan sarf eylesin varını
Nerde gördün Muhammed’in nurunu
Her adama nasip olunmaz imiş 

De kimdir babasız dünyaya gelen 
Kimdir dost yoluna canından olan
Kim halka namazın Kâbe’de kılan
Bu da çehdinen ele alınmaz imiş

Der Âşık Muradi uzak arası
Bulunmaz mı her işlerin çaresi
Dost yoluna yüreğimim yeresi
Varsam mahşere silinmez imiş



Komşu köyde Muradi’nin sevdiği bir kız varı. Kızı  başkasına vermek isterler. Muradi, dayanamaz. Bu haksızlık der. Muradi’nin  Yenicekale’deki  arkadaşları kızı kaçırmaya gider. Ama olaydan haberi olan Muradi’nin babası zorbalık istemez ve kızın ailesine haber gönderip durumu anlatır. Muradi, komşu köye vardığında boş çalar. Muradi şu şiir sonrası teselli bulur.

Alan övünsün veren övünsün
Aşık Muradi dövünsün
Ben Allah’a güvenirim
Musa ocağın sönsün



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder