ŞEVKET YÜCEL

Ozan - Eğitimci

DOĞUMU : 1930 yılında Maraş’ın Süleymanlı Bucağında doğdu.

ÖĞRENİMİ: Diyarbakır Köy Enstitüsü mezunu.

GÖREVİ: Çeşitli okullarda Türkçe öğretmenliği, emekli olduktan sonra dershane öğretmenliği yaptı.

 EDEBİ HAYATI : İlk edebi ürünlerini Varlık dergisinde yayınladı.

BAŞARISI: TRT Deneme ödülü, Tercüman gazetesi röportaj ödülü, Anadolu Üniversitesi Marşı 2. lik ödülü vs.

ÜSLUBU: Kendine has sade bir dille şiirler, denemeler ve hikayeler yazdı. Yazılarında ve şiirlerinde insanlığı ön plana çıkardı.

ESERLERİ

1.  Görmeden Gidenler,

2.  Kuş Gölgesi,

3.  Çocukla Keklik,

4.  Boşta Bırakılanlar,

5.  Güneşin Parmakları,

6.  Umut,

7.  Bir Gül Uzatırken,

8.  Sevgi Güneşi,

9.  Barış İstiyorum,

10. Sakar Oğlak,

11. Bir Sevgi Adamı,

12. Beyaz Sesler,

13. Sözcüklerle Öpüşmek,

14. Güz Rengi  Ayrılıklar,

15. Şiirle Gelen Aşk.

ÖLÜMÜ: 2001.

  

-----------

ŞİİRİ

ACILAR

Ben onlardan öğrendim sağ olsunlar

Dikenler ucunda sevmeyi

Taş olurdu yüreğim çekmeseydim

Bilmezdim yaraları nasıl sızlar

Geçer hepsi geçer bir tren gibi

Bakarsın ak olmuş kara dumanlar

Acılar silkinir kuş olur uçar,

Acılar acılar dost acılar

Acıların içinde sümbüller açar ..

-----------

ANILAR

Ah, bu anılar

Ne kadar kapasam da kapılarını

Ne kapı dinliyorlar ne pencere

Süzülüp geliyorlar yılların gerisinden

Anılar ki

Kimi mavi, kimi beyaz

Kimi sarı, kimi siyah

Mavilerle beyazları çekiyorum yanıma

Gidin diyorum sarılarla siyahlara

Giderler mi hiç

Yıllar sisli, yıllar duman duman

Ne sisi dinliyorlar anılar ne de yılları

Ah, bu anılar

Öylesine sayısız, öylesine çeşitli

Birike birike geliyorlar

Çoçukluğumdan beri

Anılar çoçuk, anılar genç, anılar yaşlı

Acılarla, sevinçlerle, hüzünlerle yüklüdürler.

-----------

  

BENİ GÜZELLERE YAZ

Yaz beni

Beni kendine yaz

Yaz gibi yaz, ilkyaz gibi

Temmuzdaki yaylalara yaz beni

Gülüşen otlara, çam kokularına

Bilebilsen, bunu nasıl özledim

Yaz beni

Haksızlığın boğulduğu günlere

Sevinçlere, sevdalara, barışlara yaz

Sıkıntaya yazma beni

Bana kendini uzat, bana bir özlü dünya

Beni dostluklara, güzellere yaz.

Isıt beni ışıkla

Yaklaş bana kiraz gibi yaz gibi

Isıtsın içimi sevgi güneşin

Sıcak gel, değiştir, yenile beni

Buralarda eskimekten usandım

Sona erdir şu uzayan kışımı

Haziran ol günlerimin dalında

Nice güzellere sevdala beni

Isıt beni üşümekten usandım.

Şevket Yücel

  

-----------

SÖYLE ANNE

Sordu çocuk

Sevgi kuş mudur anne

Hangi daldan dala uçar

Eğil kulağıma söyle

Şöyle cevap verdi anne

Kuştur oğul, hoştur sevgi

Alır içine dünyayı

Beyaz beyaz kanat çırpar

Sordu çocuk

Bilgi gök müdür anne

Aşar mı dağlardan öte

Nerelere kadar gider

Şöyle cevap verdi anne

Bilgi gökyüzüdür oğul

Sığmaz çember içine

Uzar sonsuza doğru

Sordu çocuk

Dünya çiçek midir anne

Kimler bıçak yapar onu

Nedir bunca silahlar

Şöyle cevap verdi anne

Dünya çiçektir oğul, sevmesini bilene

Düşmanlık bıçak yapar her ne varsa güzeli

Bu yüzden çoğalır silahlar.

Şevket Yücel

  

-----------

BİR RENKLİ ÖZLEM

İster yeşil gel bana, ister mavi, ister beyaz

Değişmez

Ama siyah gelme

Gelirsen eğer

Bir yaz yeli gibi gelebilirsin

Bir elinde bir dal reyhanla

Bir gün uç gel

Bir keklik misali

Çık gel bir gün habersiz

Gel

Ve bir daha gitme

Yüzün karışıyor gözlerimde

Kulaklarımda sesin

Süzül gel

Bir bahar güneşinde

Biraz portakal rengi karıştır gelişine

Biraz leylak kokusu

Özledim

ŞEVKET YÜCEL

---------------------------------------------------------