ZİYA ARİFOĞLU

MESLEĞİ: Eğitimci -  Ozan.

DOĞUMU: 01.06.1952 yılında Maraş  İli, Afşin İlçesinin Berçenek köyünde doğdu.


IŞIK VERSİN DEMİŞLER: Adını, aydın olsun, aydınlık versin, ışık versin diye Ziya koymuşlar.

ÖĞRENİMİ
İLKOKUL: İlkokul 1. ve 2. Sınıfı Berçenek ilkokulunda, 4. Sınıfı Elbistan Atatürk İlkokulunda okudu.  5. Sınıfı Berçenek ilkokulunda tamamladı.

ORTAOKUL-LİSE:  Ortaokulu ve liseyi,  Elbistan Mükrimin Halil Lisesinde bitirdi.

YÜKSEK OKUL: Mersin öğretmen okulunu 1970 yılında bitirerek öğretmenliğe atandı.

GÖREVİ

1.  Maraş - Afşin - Bozyer, İnci Köyü,
2.  Elbistan –Elmalı Köyü,
3.  Gülnar-Karadere ve Mersin - 23 Nisan İlkokullarında görev yaptı.

YERLEŞİM: Emekli olup Mersin’e yerleşti. Mersin öğretmen okulu yıllarında başlayan  şiir yazma merakını sürdürür. 

MEDENİ HALİ: Ozan evli olup, Aydın, Aykın, Damla, Derya adındaki çocuklarıyla mutlu yaşamını ve ozanlığını  Mersin’de sürdürmektedir.

---------------

Balıkçının Kızı

Seni küçük bir balıkçı kasabasında tanıdım
O günden bu güne duygularım tutsak
Seni ıssız kuytu köşelerde bekledim
O bekleyişten bu güne sabrım yitik

Kumru bakışlı gözlerin buğulu bakışların
Bir büyücü gibi büyüledi beni
O masum duyguların
Sevginle kalbime çiviledi beni

Şimdi her şey senin bıraktığın hüzünle öksüz
Ben sanki bir yetimim
Seni tanıdım tanıyalı
Duygularımla kenetliyim

Seni bir balıkçı gemisinde kaybedeceğim
Bunu adın gibi biliyorum
Ben senin sevginle öleceğim
Çünkü bunu Tanrı'dan diliyorum

Ziya Arifoğlu

------

Kara Kız

Bir zamanlar çocuktuk
Annem babam da vardı
Kardeşlerim oldu arka arkaya
Ve de öldüler kalmadılar bakaya

Yad ile analım onları
Tahsin Bedriye Ali  Mehmetali
Annem yıkılırdı üzüntüden
Bizler de hüzün doluyduk zaten

Yıllar yılları kovalıyordu
Bir gün bir kızımız olmuş
Adını Asya Teyze Şefkat koymuş
Sevindik çünkü evimize sevgi dolmuş

Babanın kara kızıydı
Ananın da parlak yıldızı
Ben sevgi derdim ona
Severdik ailece kana kana

Büyüdü gelin oldu sonunda
Ama baba  ana ahret koynunda
Ömürler sana olsun
Hayatın kısmet  mutluluk dolsun 

Kader neden bırakmadı peşini
Kaybetti dükkanı evini  işini
Çok seviyor çocuklarını eşini
Allah'a güvenelim o bilir işini

Ziya Arifoğlu
9 şubat 2012. Mersin 

------

Elif'e

Pazarcık’tan bir yel esti
Adım Elif deyi deyi
O da Aykın’ı mı seçti
Sever Elif deyi  deyi

Elif’in saçları güzel
Uzar Elif diye diye
Aykın’ımı çok seviyor
Gezer Elif deyi deyi

Sevdalılar her ikisi de
Aşk ateşi gözlerin de
Bir yastıkta kocayalar
Allah’ım  nasip eyle

Elinde bir beyaz gül var
Dağı taşı koku sarar
Adını Elif koymuşlar
Aykın’ıma sunmuşlar

Sanki bir çift kanarya
Bu sevdaya kim dayana
Ömürler versin onlara
Kimler doyar bu sevdaya

Ziya Arifoğlu
3 Ocak 2012 G. Antep

---------------------------------------------------------